بررسی سطح آمونیاک نوزادان بستری در بیمارستان کودکان حضرت علی اصغر تحت درمان محلول‌های آمینواسید از مرداد 1388 الی مرداد 1389

مقدمه: تغذیه وریدی در مواردی که بیمار از دریافت مواد قندی از راه خوراکی ناتوان باشد استفاده می‌گردد. در کنار فواید درمانی گسترده، این روش عوارض وسیعی نیز دارد. یکی از این عوارض افزایش سطح آمونیاک سرمی به دنبال مصرف آمینواسید تزریقی است. این مطالعه با هدف بررسی سطح سرمی آمونیاک، آنزیم‌های کبدی و اوره در نوزادان قبل و بعد از درمان با محلول‌های آمینواسیدی انجام شد. روش بررسی: تعداد 60 نوزاد بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) بیمارستان حضرت علی اصغر که تحت درمان تغذیه وریدی قرار گرفته بودند، وارد این مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به سن، جنس و وزن تولد آنها در کنار متغیرهای آزمایشگاهیPT , SGOT , BUN و آمونیاک سرمی قبل و بعد از درمان ثبت گردید. داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS شده و با روش آنالیز توصیفی میانگین‌ها، انحراف معیار محاسبه شده برای مقایسه مقادیر آزمایشگاهی قبل و بعد از درمان نیز از آزمون آماری paired t test استفاده شد. یافته‌ها: میانگین آمونیاک و سطح اوره خون قبل و بعد از تزریق محلول آمینواسیدی تفاوت آماری معنی‌داری با هم داشتند (به ترتیب 02/0p= و 05/0p=). میانگین آنزیم‌های کبدی بعد از تغذیه داخل عروقی (IVN) بیش از حد نرمال نبود. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه حاکی از افزایش معنی‌داری سطح اوره و آمونیاک خون پس از استفاده از محلول آمینواسید بود. این مطالعه نمی‌تواند به تنهایی منعی جهت مصرف محلول آمینو اسیدی باشد، اما می‌تواند راهنمایی جهت انجام مطالعات بعدی برای تنظیم دوز و مدت زمان IVN باشد. این مطالعه بر لزوم پیگیری بیشتر و دقیق‌تر نوزادان از جهت سطح آمونیاک و BUN خون و عوارض آن‌ها تأکید دارد.